Het is dinsdagochtend. Met slaperige oogjes zit iedereen aan de vergadertafel. De dag begint met warme bekers koffie en natuurlijk de bijbehorende discussie over hoeveel suiker er in koffie hoort. Het vraagstuk van FEMM was deze dagen eerder hoe ze de technologie werkend moesten krijgen, dan hoe met LHBT-rechten om te gaan. De gedelegeerde van Finland beschreef het goed. “We zitten niet voor niets hier en niet bij ITRE.” Na de technische problemen kon het debat beginnen, maar er was wat verwarring over al genoemde punten. “Sorry, dat was mijn goudvissen-kortetermijngeheugen even vergeten.” Aldus Duitsland. Na een debat was het tijd voor een korte pauze, maar pauzes bij FEMM gaan er altijd… interessant aan toe. Zo nam Zweden Polen in – “Mag ik Polen weer terug?” – en maakte Zweden plannen om het hele Germaanse rijk over te nemen, waarop Nederland reageerde dat ze over drie dagen wel over zouden geven, want dat was hoe Nederland was. Ook ging in de pauze de discussie nog door, maar deze werd al snel gestaakt toen de voorzitter ingreep. “Jongens, het is pauze. Hou die discussie even weg. Je mag elkaar thuis neerknokken, dat hoef ik niet te zien.”De sfeer in de commissie is goed, maar er zijn ook frustraties aanwezig, vooral richting een bepaald land wat altijd schijnt tegen te stemmen. Elke keer wanneer er een stemming plaatsvond, wordt er even geërgerd “Italië…” verzucht, om vervolgens door te gaan met de discussie. Na alle discussies – en die waren er genoeg – was het dan eindelijk tijd om de opgestelde OC’s mooi te formuleren. Dit leverde ook wat onduidelijkheid op, waarbij er zelfs persoonlijke aanvallen werden gedaan. “Sorry, maar dit is gewoon echt een Vlaams zinnetje.” En ook bij het gebruik van het woord axioma verscheen er wat onduidelijkheid.
De commissie vindt elkaar blijkbaar ook erg gezellig, want het spreken via de voorzitter blijkt moeilijk te zijn, de gedelegeerden praten veel liever direct tegen elkaar. “Via de voorzitter spreken!” is dan ook een zinnetje wat deze vergadering regelmatig is voorgekomen. En ook de point of order is een regel die erg lastig is voor de commissieleden. “Jullie misbruiken de point of order!” Aldus de voorzitter.
In de laatste twee uur van de FEMM-vergaderingen stond – naast de resolutie – de tijd centraal. “Jongens, we hebben het hier nu al veel te lang over gehad,” is een zinnetje wat de voorzitter regelmatig gebruikte. Nadat de resolutie eindelijk klaar was, werd de dag afgesloten met het verdelen van de speeches. Dit moest natuurlijk wel met betwijfelbare onderwerpen, zoals waarom Spongebob een goede president zou zijn of waarom een van de voorzitters een wel erg slechte wereldleider zou zijn.
Het hoogtepunt van vandaag? Het afronden van de resolutie, om vervolgens met een groot gedeelte van de commissie de dag af te sluiten!