Door Joris Cloosterman
Alvorens het debat en speeches over de eerste resolutie begon, werd er uitgelegd over hoe deze moesten worden gevoerd. Dit bleef in eerste instantie niet erg hangen bij de delegatieleden, maar het idee mag er zijn. Daarna was het tijd voor het voorlezen van de OC’s van de commissie ENVI. In de voorspeech die volgde werd het belang van een gezond klimaat in Europa voor de volgende generatie benadrukt.
Als we nu niet genoeg recyclen en efficiënt afval verwerken, maken we de wereld kapot, was de boodschap. Gelukkig was er een waterdichte oplossing met als fundering een circulaire economie. Althans, dat vond de commissie zelf. Een circulaire economie is een economie die op zichzelf staat op het gebied van spullen produceren en verwerken. Door dit systeem toe te passen in de Europese Unie, los je een groot deel van het klimaatprobleem op. Maar een goede fundering heeft ook bouten nodig, anders blijft het niet staan. Dus zijn er verschillende organen bedacht. Deze controleren of de gestelde doelen haalbaar zijn en of deze vervolgens goed uitgevoerd worden.
Hierna kwam de amendementspeech. Deze ging over OC 8. De spreker had moeite met de oplossing; ‘Een probleem moet je niet met een probleem bestrijden.’ Alle nieuwe regels en wetten zorgen voor veel druk bij de burgers. De EU is daar nog niet klaar hiervoor. We moeten wachten. Als reactie hierop werd er in de contra-amendementspeech gesteld dat we niet alles vooruit moeten schuiven. Onze aarde gaat nu kapot, we moeten nu handelen. Anders is de aarde niet meer te bewonen in 2050 of misschien zelfs eerder. Na nog vele reacties en aanvallen op het amendement is deze dan ook niet aangenomen; 91 van de 140 deelnemers stemde tegen. Bij de speech voor de resolutie werd wederom de langzame verloedering van onze planeet benadrukt. Ook hier waren er zorgen over de taken de wij als volgende generatie krijgen opgelegd.
Aangekomen bij het open debat, gingen de meeste punten over de keurmerken die in appendix A stonden. Het nut hiervan kwam vaak naar voren. Want hoe controleer je of de bedrijven zich aan dit keurmerk houden. En door de vele keurmerken die er al bestaan, zou er al gauw verwarring ontstaan bij consumenten als er nog een bij komt. Verder werd er gesteld dat het verplichten van bedrijven lastig is. Het debat werd plots onderbroken door een luide bel. Dit gaf het begin van een plenaire vergadering aan. De delegatieleden herpakten zich en het debat zette zich vurig voort. Gelukkig hadden de commissieleden een goede verdediging. Met duidelijke cijfers en voorbeelden konden ze de tegenargumenten goed weerleggen en stonden ze sterk. Over sommige punten gingen de deelnemers echter te lang door, dus dit werd door de voorzitter afgekapt.
Uiteindelijk is de resolutie met 90 stemmen voor, 33 tegen en 17 onthoudingen aangenomen. Natuurlijk volgde een hoop blijdschap en een welverdiend applaus.