Door Frouke van Dam
De vierde dag van het Model European Parliament Nederland 2020 is aangebroken. Donderdag is de dag van de resolutieverbeteringen, de dag van tijdsstress en de dag van het lobbyen. Ook is donderdag de dag waarop de verschillende delegaties elkaar eindelijk mogen ontmoeten. Weliswaar via de telefoon, maar contact is contact. Dat donderdag ook de een-na-laatste dag is van het MEP willen de parlementariërs zich nog niet mee bezig houden. Het is ook niet alsof ze daar tijd voor zouden hebben, want donderdag is vooral een hele drukke dag.
De dag begint met een lesje lobbyen van de voorzitter. De belangrijkste tip is tactische empathie. Verplaats jezelf in een ander en zoek overeenkomsten. Ga dus niet tegenover elkaar staan, maar naast elkaar. Samenwerking is in dit punt van de week het belangrijkst. Die samenwerking kwam ook van pas tijdens de vele rondes Just Dance terwijl we moesten wachten op alle aanpassingen.
Als die aanpassingen binnen zijn, begint het spelletje dan echt. Dit is hét moment om de tactische empathie in de praktijk te brengen. De halve commissie vertrekt naar de grote hal van het provinciehuis om te bellen met de eerste criticus. Voorzitter Lucas had gezegd dat ze formeel moesten praten tijdens het bellen, dus niet met ‘yo’ en ‘fakka’. Dit was een zeer goed voornemen, wat niet zo goed gebeurde in de praktijk. Florens Blom sluit zijn gesprek af met ‘joe’ en ook spreken met ‘u’ werd vaak vergeten. Zelf omschrijven ze het als ‘een zooitje waar ze zich goed uit hebben geluld’.
De empathie wordt ook zeker niet vergeten, want vrienden maken is ook belangrijk, zeker als ze vóór jouw resolutie moeten stemmen. Het bellen gaat iets minder soepel bij Jesse en Matthias. Ze hebben erg veel moeite met de commissie AFET/DROI. Eerst blijkt de commissie geen tijd te hebben voor lastige vragen en een uur later krijgen ze de voicemail te pakken. Toch blijkt driemaal scheepsrecht te zijn, want de derde keer lukt het. Ze kunnen hun tactische empathie eindelijk in de praktijk brengen. “Het kan goed zijn dat we iets over het hoofd hebben gezien” en “Ik begrijp je volledig” komen vaak terug. Toch lijkt dit wel te werken. Met andere commissies lopen de gesprekken soms iets minder soepel. Bij de ene commissie lijkt de empathie door te slaan in doodknuffelen en een andere commissie lijkt nog nooit van dit woord gehoord te hebben.
Ook in de vergaderkamer slaat de stress toe. Er is namelijk geen vergaderlocatie voor tijdens het lobbyen en het is maar de vraag of de resolutie op tijd af komt. Op de valreep lukt dit toch, wat uiteraard resulteert in een applaus dat keihard door het provinciehuis galmt.
Gelukkig heeft Boris geregeld dat er ‘s avonds in zijn school kan worden gezeten, waardoor ook het locatieprobleem opgelost is. Maar voordat de groep kan eten en lobbyen moeten er foto’s gemaakt worden. Veel foto’s zelfs. Nicky heeft een bijbaan als fotograaf en voorziet alle leden van mooie portretten en groepsfoto’s.
Na een uitgebreide fotosessie vertrekt de commissie naar het Utrecht Stedelijk Gymnasium, waar ze de “leukste avond van het MEP” mee zouden gaan maken. Zo noemt organisator en MEP-alumni Niek Blok deze avond namelijk. Of het echt de leukste is, dat is lastig te zeggen, maar gezellig is het zeker. Tien parlementariërs die al lobbyend door een klaslokaal klinken en een orkest dat aan het oefenen is op de gang blijkt qua geluid soms wel lastig te zijn, maar gelukkig is de muteknop snel gevonden. Tijdens het lobbyen wordt er flink gepitcht, geflirt en ook gelachen. “Nee, wij zijn niet Nederland. Wij hebben wél hard gewerkt,” wordt er zelfs gezegd. Als alle instagramaccounts zijn uitgewisseld, alle stemmen zijn binnengehaald en de school weer enigszins schoon is, is dag vier van het MEP helaas alweer afgelopen. Het was een zowel empathische als tactische dag die natuurlijk veel te snel voorbij is gegaan.